Igrzyska olimpijskie powstały w starożytności w Grecji, w Olimpii, obecnie małym miasteczku. Uwielbiali zdrowe i harmonijne ciało ludzkie, jedność narodu. W Rosji ruch olimpijski zaczął się kształtować na przełomie XIX i XX wieku, kiedy ludzie zaczęli zdawać sobie sprawę ze znaczenia sportu.
Rosyjski Komitet Olimpijski pojawił się w marcu 1911 r. Podczas igrzysk olimpijskich w Sztokholmie w 1912 r. Rosyjska delegacja zdobyła dwa srebrne i dwa brązowe medale. Aby zidentyfikować młode talenty, zaczęli organizować ogólnorosyjskie olimpiady. Następnie rosyjscy i radzieccy sportowcy wiele razy brali udział w igrzyskach olimpijskich i zdobyli wiele medali.
Ruch Olimpijski jednoczy organizacje, sportowców i inne osoby kierowane Kartą Olimpijską. Składniki ruchu olimpijskiego to Międzynarodowy Komitet Olimpijski, międzynarodowe federacje sportowe i krajowe komitety olimpijskie. Obejmuje także komitety organizacyjne Igrzysk Olimpijskich, stowarzyszenia krajowe itp.
Celem ruchu olimpijskiego jest pomoc w ulepszaniu świata poprzez edukację młodych ludzi i zachęcanie do uprawiania sportu. Uznanie przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski jest kryterium członkostwa w ruchu olimpijskim. Jednym z zadań jest połączenie sportu z edukacją i kulturą.
Zgodnie z Kartą Olimpijską filozoficzną podstawą współczesnego olimpizmu jest harmonia ciała, woli i umysłu. Celem ruchu olimpijskiego jest także promowanie i wyjaśnianie podstawowych idei, wartości i ideałów olimpizmu, wśród których są braterstwo i przyjaźń narodów, harmonijny rozwój jednostki jako gwarancja pokoju. Koncentruje się również na zdrowym stylu życia i zrozumieniu potrzeby wysiłków na rzecz osiągnięcia celów.
Niektórzy krytycy, zauważając pozytywny kierunek ideologii olimpijskiej, twierdzą, że w praktyce organizacja zawodów orientuje sportowców do poświęcenia zdrowia dla zwycięstwa, do wygrania za wszelką cenę, do skoncentrowania się na rozwoju tylko ciała. Uważają, że w ten sposób podważane są ideały olimpizmu.
