Międzynarodowy Komitet Olimpijski postanowił zorganizować Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Grenoble. To miasto stało się drugim miastem Francji po Chamonix, które organizuje zawody sportów zimowych na tym poziomie.
Zimowe Igrzyska Olimpijskie w 1968 roku były przełomem w sporcie. Wprowadzono najważniejszą innowację - test antydopingowy. Wiadomo, że istniały pierwsze substancje wpływające na wyniki sportowe i można je było stosować jeszcze przed II wojną światową. Powojenne sukcesy farmakologii mogą zmienić Olimpiadę w zawody dla lekarzy o niezwykle nieprzyjemnych konsekwencjach dla sportowców. Następnie udoskonalono testy antydopingowe po wynalezieniu nowych zabronionych leków.
Przedstawiciele 37 drużyn przybyli do Grenoble. Po raz pierwszy na zawodach można było zobaczyć dwie osobne grupy niemieckich sportowców - z NRD i Republiki Federalnej Niemiec. Również po raz pierwszy na igrzyska weszli sportowcy z Maroka. Sportowcy z tego kraju stali się jedynymi przedstawicielami kontynentu afrykańskiego podczas igrzysk.
Norwegia zajęła pierwsze miejsce w nieoficjalnym rankingu krajów pod względem liczby medali. Tylko jedna nagroda za nią była Związkiem Radzieckim. Złoto otrzymała radziecka drużyna hokejowa, a także drużyna biathlonu. Wysokie wyniki, podobnie jak na poprzednich olimpiadach, pokazali łyżwiarze figurowi z ZSRR. Złoto zdobyła para Ludmiła Belousowa i Oleg Protopopow, a srebro - Tatiana Żuk i Aleksander Gorelik.
Trzecie miejsce zajęła gospodyni konkursu - Francja. Prawdziwą gwiazdą francuskiej drużyny był narciarz Jean-Claude Killy, który zdobył 3 złote medale.
Stany Zjednoczone uzyskały skromne wyniki, zajmując zaledwie 9 miejsce. Jedyny złoty medal dla drużyny narodowej zdobył łyżwiarka Peggy Fleming. Inny łyżwiarz - Tim Wood - został srebrnym medalistą. Amerykańscy łyżwiarze otrzymali kilka medali.
Igrzyska Olimpijskie nie obyły się bez skandali. W szczególności, z powodu naruszenia zasad konkurencji, 4 sanki z NRD zostały zdyskwalifikowane, z których 3 wcześniej zajmowały wiodące pozycje w finale zawodów.
