Podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich sportowcy rywalizują w wielu dyscyplinach sportowych, w tym w gimnastyce. Ta dyscyplina jest obecna w programie zawodów od pierwszej Olimpiady w 1896 roku w Atenach.
Gimnastyka jest jednym ze sportów, które mogą przynieść wiele medali konkretnemu sportowcowi i drużynie narodowej. Nowoczesny program olimpiady przewiduje prezentację 14 zestawów nagród. Mężczyźni walczą o nagrody w mistrzostwach absolutnych, zawodach drużynowych, ćwiczeniach na podłodze, skoku, ćwiczeniach na poręczach, pierścieniach, koniu i poprzeczce. U kobiet ostatnie 4 pociski są zastąpione nierównymi belkami i kłodą.
Na pierwszych Igrzyskach Olimpijskich w 1896 r. Zawody tylko dla mężczyzn odbywały się w gimnastyce. Większość nagród - 10 - otrzymali sportowcy z Cesarstwa Niemieckiego. Godne były również zespoły Grecji i Szwajcarii.
W 1908 roku gimnastycy z imperium rosyjskiego po raz pierwszy wystąpili na igrzyskach olimpijskich. Byli to sportowcy z Finlandii, którzy występowali pod nazwą swojego kraju, choć pod flagą Rosji. Fińska drużyna otrzymała brąz w konkursach drużynowych.
Po raz pierwszy kobiety mogły uczestniczyć w zawodach gimnastycznych podczas igrzysk olimpijskich w Amsterdamie w 1928 r. Następnie mogli oni brać udział tylko w zawodach drużynowych. Wśród drużyn kobiecych Holandia zajęła pierwsze miejsce.
W 1952 r. Program konkursowy znacznie się rozszerzył. W szczególności wśród kobiet zaczęła się absolutna wyższość, a także zawody w poszczególnych aparatach. Olimpiada w Helsinkach była triumfem dla radzieckich gimnastyczek. To był ich pierwszy udział w igrzyskach olimpijskich. W rezultacie sportowcy z ZSRR zdobyli 22 medale, w tym złote w drużynie mężczyzn i kobiet oraz absolutne mistrzostwa.
W kolejnych grach sukces sowieckich sportowców powtórzył się. W ramach drużyny radzieckiej zaczęła występować gimnastyczka Larisa Latynina, która otrzymała najwięcej medali olimpijskich w historii sportu.
Od lat 60. program zawodów w gimnastyce nie zmienił się. Wprowadzono jednak nowe wymagania dla sportowców. Od lat 90. do zawodów dziewczynki w wieku poniżej 16 lat nie są akceptowane, chociaż wcześniej zdarzały się przypadki otrzymania medali i czternastolatków.
Sukcesy Rosji, w porównaniu ze Związkiem Radzieckim, w tym sporcie stały się bardziej skromne. Istnieje jednak nadzieja, że sytuacja rozwinie się wraz z pojawieniem się nowego pokolenia młodych sportowców w dużych sportach.
