W 1924 r. W Paryżu odbyły się igrzyska olimpijskie. Po raz drugi stolica Francji stała się miejscem tych wydarzeń sportowych, omijając Barcelonę, Rzym, Los Angeles, Pragę i Amsterdam w konkursie projektów gier.
W 1924 roku w rozgrywkach wzięły udział 44 kraje. Niemcy nadal nie mogły uczestniczyć w ruchu olimpijskim z powodu agresji podczas I wojny światowej. Zespół radziecki również nie mógł wziąć udziału w zawodach z powodu nieuznania tego stanu przez większość krajów na świecie. Kraje takie jak Estonia, Łotwa, Litwa, Haiti, Ekwador, Irlandia, Meksyk i Urugwaj najpierw wysłały swoich zawodników na te mecze. Największa liczba sportowców reprezentowała Francję.
Na tych Igrzyskach Olimpijskich można było już zobaczyć wiele atrybutów, które do tej pory stały się integralną częścią takich zawodów. Odbyły się ceremonie otwarcia i zamknięcia gier, w których uczestniczył Prezydent Francji. Pojawiło się motto olimpijskie, które brzmi: „Szybciej, wyżej, mocniej!”. Gry przyciągnęły dużą liczbę widzów, a ich organizacja była w stanie się opłacić. Stopniowo Olimpiada staje się nie tylko wydarzeniem sportowym, ale także rodzajem demonstracji poziomu rozwoju kraju, w którym się odbywa.
Jednak gry z 1924 roku bardzo różniły się od współczesnych. Na przykład kobiety mogą konkurować w ograniczonej liczbie dyscyplin. Spośród 19 sportów uczestniczyli tylko w zawodach w nurkowaniu, pływaniu, szermierce i tenisie.
Stany Zjednoczone zajęły pierwsze miejsce w nieoficjalnej klasyfikacji drużynowej. Najwyższe wyniki wykazali amerykańscy sportowcy - biegacze i skoczkowie. Kilka pływaków i tenisistów, zarówno mężczyzn, jak i kobiet, zdobyło kilka złotych medali.
Drugi ze znaczną przewagą był zespół Finlandii. 5 z 14 złotych medali dla tego kraju zostało zdobytych przez biegacza Paavo Nurmi, zarówno w pojedynczym biegu, jak i jako część sztafety.
Trzecią była gospodyni turnieju - Francja. Na Igrzyskach Olimpijskich zaprezentowała najpotężniejszy zespół rowerzystów i ciężarowców.
