Kanadyjskie miasto Calgary zostało wybrane jako stolica XV Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988. To prawo nie było dla niego łatwe - miasto złożyło trzy podania. Rywale Kanady w ostatniej walce to Włochy i Szwecja.
Calgary bardzo kompetentnie zarządzał czasem i inwestycjami, budowano największe obiekty sportowe - Olympic Oval i Canadian Olympic Park. Pierwszy stał się platformą do hokeja i łyżwiarstwa szybkiego, a drugi był gospodarzem zawodów w saneczkarstwie, narciarstwie, skokach narciarskich i snowboardzie. Po zakończeniu igrzysk budynki stały się bazą treningową dla sportowców i miejscami rekreacji dla mieszkańców i turystów.
Symbolem olimpiady był liść klonu stylizowany na płatek śniegu, symbol Kanady. Maskotki gier zostały wybrane postaci dwóch niedźwiedzi polarnych, Heidi i Howdy. Uwagi wstępne podczas otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Calgary wygłosił gubernator generalny Kanady Jeanne Sauve.
W olimpiadzie wzięło udział 1423 sportowców z 57 krajów. Po raz pierwszy na Zimowe Igrzyska przybyli sportowcy z ciepłych krajów, takich jak Antyle, Gwatemala, Fidżi i Jamajka. Była to ostatnia olimpiada, na której wystąpiła reprezentacja ZSRR i dwie reprezentacje Niemiec. 46 zestawów nagród zostało zdobytych w 11 dyscyplinach sportowych.
Olimpiada w Calgary została zapamiętana dla nowych sportów, które zostały zaprezentowane podczas pokazów. Jest to styl dowolny, krótki tor i curling, które stały się pełnymi dyscyplinami olimpijskimi w kolejnych meczach. Ponadto po raz pierwszy w programie znalazły się nowe dyscypliny narciarskie - biathlon alpejski i slalom super gigant. Kobiety po raz pierwszy rywalizowały w łyżwiarstwie szybkim na dystansie 5000 metrów.
Igrzyska Olimpijskie w Calgary otrzymały nowy 16-dniowy format, który jest nadal używany. Podczas Olimpiady przetestowano kilka technologicznych innowacji sportowych - „lekkie” łyżwy winylowe oraz zaawansowane konstrukcje fasoli i sań.
Bohaterami gier byli fiński skoczek Matti Nyukanen i łyżwiarz z Holandii Yvonne van Gennip, który trzykrotnie został złotym medalistą. Dwa złote medale zdobył radziecki narciarz Tamara Tikhonova, szwajcarski narciarz Freni Schneider, szwedzki narciarz Gunde Svan, szwedzki łyżwiarz Thomas Gustafson i włoski narciarz Alberto Tomba. Prince of Monaco Albert zadebiutował w turnieju bobslejowym.
W imprezie drużynowej drużyna ZSRR zajęła pierwsze miejsce, zdobywając 29 medali, w tym 11 złotych. Drugi to sportowcy z NRD, a trzeci - drużyna szwajcarska. Właściciele gier ograniczyli się do 5 medali, wśród których nie było złotych.
