W ruchu olimpijskim zawsze istniał jakiś element polityki. W szczególności stało się to zauważalne w czasie zaostrzenia stosunków między wiodącymi światowymi potęgami - ZSRR i USA. Jednym z odcinków, który żywo charakteryzuje wpływ różnic politycznych na sport, był bojkot igrzysk olimpijskich w Moskwie w 1980 roku.
Olimpiada-80 w Moskwie zbiegła się ze szczytem konfrontacji między Związkiem Radzieckim a Stanami Zjednoczonymi w tak zwanej Zimnej Wojnie. Główny powód bojkotu igrzysk nazywany jest często wprowadzeniem ograniczonego kontyngentu wojsk radzieckich w Afganistanie. Jednak ta polityczna decyzja kierownictwa ZSRR była jedynie wygodną wymówką do bojkotu Olimpiady, który zagrał w ręce głównych przeciwników głównego wydarzenia sportowego roku w Moskwie.
Pomysł bojkotu igrzysk w Moskwie narodził się na spotkaniu przywódców NATO na początku stycznia 1980 r. Protest zainicjowali przedstawiciele Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych i Kanady. Ale jeszcze przed decyzją o wysłaniu wojsk radzieckich do Afganistanu na Zachodzie kwestia bojkotu Olimpiady była poważnie dyskutowana w proteście przeciwko prześladowaniu dysydentów w Związku Radzieckim.
W sumie komitety olimpijskie w Moskwie zostały zbojkotowane przez komitety olimpijskie w ponad sześćdziesięciu krajach. Należą do nich Stany Zjednoczone, Japonia, Niemcy, Kanada, Turcja, Korea Południowa, których sportowcy tradycyjnie zawsze byli silni i byli głównymi konkurentami sowieckich sportowców. Niektórzy sportowcy z Francji, Wielkiej Brytanii i Grecji przyjechali na Olimpiadę 80 osobno, podczas gdy Katar, Iran i Mozambik w ogóle nie byli objęci wnioskiem Komitetu Olimpijskiego.
Podczas uroczystości ku czci otwarcia i zakończenia igrzysk olimpijskich zespoły niektórych krajów nie poszły pod banderą swoich uprawnień, ale pod banderą Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Należą do nich Australia, Andora, Wielka Brytania, Belgia, Dania, Holandia, Włochy, Portugalia, Irlandia, Luksemburg, Francja, Szwajcaria, San Marino, Irlandia. Podczas wręczania medali olimpijskich sportowcy z tych krajów nie brzmiali hymnami narodowymi, ale oficjalnym hymnem olimpijskim. Ze wszystkich krajów Europy Zachodniej tylko drużyny Grecji, Austrii, Finlandii, Szwecji i Malty występowały pod ich flagami narodowymi.
Pomimo bojkotu z tak dużej liczby stanów Moskwa przyjęła sportowców z 81 krajów świata. Podczas bitew sportowych uczestnicy Olimpiady w Moskwie ustanowili ponad 70 rekordów olimpijskich, 36 światowych i 39 europejskich. W sumie osiągnięcia te pokrywały się z wynikami poprzednich igrzysk olimpijskich w Montrealu w 1976 r.
