Narciarstwo biegowe jest jednym z najstarszych rodzajów programów olimpijskich. Narciarze startowali na pierwszych Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Chamonix w 1924 roku. To prawda, że tylko mężczyźni rywalizowali ponadto na dwóch dystansach - 18 i 50 km.
Zawody narciarskie były bardzo popularne wśród narodów skandynawskich na długo przed rozpoczęciem nowoczesnego ruchu olimpijskiego. Pierwszy wyścig prędkości zorganizowali norwescy narciarze w 1797 roku. Wkrótce takie rasy zaczęły organizować Finów i Szwedów. Narciarstwo biegowe stało się popularne w krajach Europy Środkowej. Nic dziwnego, że organizatorzy I Zimowych Igrzysk Olimpijskich postanowili włączyć ten gatunek do programu. W roku pierwszych Zimowych Igrzysk Olimpijskich pojawiła się również Międzynarodowa Federacja Narciarska.
Program narciarski zmienił się kilka razy. Tak więc w 1936 r. Wprowadzono do niej wyścig sztafetowy 4x10 km. Dwie dekady później pojawił się drugi długi dystans - 30 km, a zamiast 18-kilometrowego toru sportowcy musieli pokonać ten 15-kilometrowy. W 1992 roku mężczyźni pojawili się na dystansie sprinterskim 10 km.
Piękna płeć pojawiła się na olimpijskich trasach narciarskich w 1956 roku. Początkowo mieli tylko jeden dystans 10 km, ale po czterech latach narciarze zaczęli rywalizować w sztafecie. Zespół składał się z 3 uczestników, z których każdy musiał przebiec dystans 5 km. Po dwudziestu latach skład sztafety zwiększył się do czterech sportowców. Podczas igrzysk olimpijskich w 1964 roku w Innsbrucku kobiety po raz pierwszy przebiegły dystans 5 km. Duże odległości w kobiecej części programu pojawiły się w 1984 i 1992 roku. Najpierw uwzględniono wyścig 20 km, a następnie maraton kobiet - 30 km.
Drużyna narciarska na każdej olimpiadzie zimowej jest najliczniejsza. W każdym typie programu kraj może wystawiać czterech uczestników. Jedna drużyna z kraju bierze udział w sztafecie.
Program narciarstwa olimpijskiego jest stale ulepszany. Teraz w tej formie rozgrywanych jest 12 zestawów medali, po 6 dla mężczyzn i kobiet. Sportowcy rywalizują w bieganiu w klasycznym i wolnym stylu. Zasady startu również się różnią. Program olimpijski obejmuje wyścigi ze wspólnym lub oddzielnym startem, wyścigi pościgowe, sprinty indywidualne i drużynowe. Medale wyścigowe w wolnym stylu zostały po raz pierwszy rozlosowane w Calgary w 1988 roku. Podczas pierwszych Millennium Games w Salt Lake City sportowcy po raz pierwszy rywalizowali w sprincie i wyścigu masowym.
