Judo to sztuka walki, która pojawiła się w Japonii. Judo stało się trendem sportowym w XX wieku. Od 1964 roku sport ten został włączony do programu Letnich Igrzysk Olimpijskich, a od 1992 roku kobiety zaczęły brać udział w zawodach.
Judo jest bardzo popularną sztuką walki. Na jego pochodzenie wpłynęły wielowiekowe tradycje rozwijające się w różnych szkołach Jiu-Jitsu w średniowiecznej Japonii. Ponadto ten rodzaj sztuk walki zawdzięcza swój rozwój rozprzestrzenianiu się w tamtych czasach elementów kultury zachodniej w społeczeństwie japońskim. Założycielem judo jest Jigoro Kano. Stworzył specjalny system wychowania fizycznego, łączący tradycje samurajskie z ideami sportów olimpijskich.
Do walki wymagany jest specjalny dywan o nazwie tatami. Jest to kwadrat o powierzchni od 64 do 100 m2, otoczony trzy metrową strefą bezpieczeństwa.
Zawodnik judo ma dwa główne zadania. Pierwszym z nich jest utrzymanie równowagi podczas walki. Drugim jest wyważenie przeciwnika. Bardzo ważne jest, aby wykonać właściwy rzut na początku meczu. Ponadto w judo dopuszczono stosowanie duszących i bolesnych technik na rękach w stosunku do wroga. Zwykle walki trwają nie dłużej niż 5 minut.
Sprzęt sportowców składa się z kimona, czyli luźnej sportowej kurtki i spodni. Odzież na mecz wykonana jest z wysokiej jakości bawełny, której rozwój uwzględnia najnowszą technologię. Międzynarodowa Federacja Judo ustala standardy i wymagania, które musi spełniać ten mundur sportowy.
Judo stało się powszechne w Rosji dzięki dużej części Wasilija Oszczepkowa. Wstąpił do Kodokan Judo Institute w Japonii, a po powrocie w 1914 r. Otworzył szkołę judo w swojej ojczyźnie.
Rosyjscy sportowcy pokazali dobre wyniki na igrzyskach olimpijskich. Shota Chochishvili, sportowiec reprezentujący Związek Radziecki, otrzymał złoty medal w 1972 roku. To była pierwsza najwyższa nagroda dla kraju. Elena Petrova (brązowy medal w 1992 r.) I Lyubov Bruletova (srebrny medal w Sydney w 2000 r.) Doskonale spisały się w mistrzostwach kobiet.
