Tenis stołowy pojawił się na początku XIX wieku. Przez prawie wiek ping-pong był sposobem na aktywny wypoczynek, aw 1920 roku został oficjalnie uznany za sport. Siedem lat później odbyły się pierwsze na świecie mistrzostwa tenisa stołowego, aw 1988 roku gatunek ten został włączony do programu Letnich Igrzysk Olimpijskich.
W tenisie stołowym dwóch graczy rywalizuje ze sobą przy stole do gry. Sportowcy mogą rywalizować i parować na parze. Uczestnicy gry uderzają piłkę rakietą, tak aby przeleciała nad siatką rozciągniętą na środku stołu do tenisa. Piłka musi wylądować na boku przeciwnika, aby przeciwnik nie mógł go odeprzeć.
Gracz powinien uderzyć po tym, jak piłka odbije się od swojej połowy stołu. Aby zdobyć punkt, musisz uderzyć piłkę rakietą tak, aby uderzyła w część pola przeciwnika. Gra osiąga minimum 21 punktów. Przy równym wyniku 20:20 lub wyższym zwycięzca powinien uzyskać przewagę 2 punktów. Po każdych 5 punktach przeciwnicy zmieniają miejsca przy stole gry.
Podczas serwowania piłkę z otwartą dłonią rzuca się na wysokość 16 cm, a gdy spada, uderza się rakietą. Dostawca musi uderzyć, aby piłka odbiła się od swojej części stołu, a następnie przeleciała nad siatką, nie dotykając jej. W przypadku dotknięcia następuje ponowne przesłanie zgłoszenia przez tego samego gracza. W konkursach podwójnych składanie musi odbywać się od prawego rogu stołu do prawego rogu części przeciwników.
Ustanowiono zasady dla różnych sytuacji, które mogą wystąpić podczas gry. Jeśli piłka dotknęła siatki, ale została odrzucona, kopnięcie się liczy. Gracze nie mogą dotykać stołu ani siatki wolną ręką. Za to naruszenie przyznaje się 1 punkt. Dopóki piłka nie odbije się, nie wolno jej bić. Podwójny cios pociąga za sobą utratę punktu.
Do gry w tenisa stołowego stosuje się stół o matowej powierzchni o długości 2, 74 mi szerokości 1, 525 m. Wysokość stołu powinna wynosić 76 cm od podłogi. Po bokach stołu znajdują się linie krawędzi o szerokości 2 cm.
W przypadku zakładów podwójnych stosuje się stół, którego połowa jest podzielona na pół przez linię 3 mm. Strefy przeciwników są określone siatką rozciągniętą na wysokości 15, 25 cm nad stołem. Piłka, którą gracze pobili rakietami, powinna mieć średnicę 38 mm i wagę 2, 5 g. Może być biała lub pomarańczowa.
Gracze biorą rakiety z drewnianym rdzeniem i płaską powierzchnią pokrytą pryszczem lub dmuchaną gumą, których grubość nie może być większa niż, odpowiednio, 2 mm i 4 mm.
