Po sukcesie pierwszych igrzysk olimpijskich w Atenach Komitet Olimpijski pod przewodnictwem Pierre'a de Coubertina zdecydował o regularnym przeprowadzeniu zawodów. Następne spotkanie sportowców z różnych krajów odbyło się w 1900 roku w Paryżu.
Drugie Igrzyska Olimpijskie postanowiono zorganizować równolegle z Wystawą Światową w Paryżu, aby przyciągnąć więcej widzów. Jednak konkursy te bardzo różniły się od współczesnych. Gry odbywały się przez kilka miesięcy, a historycy wciąż debatują nad dokładną listą zwycięzców i konkursów tej Olimpiady. Poziomu organizacyjnego tych gier również nie można porównać z późniejszymi czasami. Nie było specjalnych ustaleń dla zagranicznych sportowców, a także ceremonii otwarcia i zamknięcia zawodów.
Na zawody wzięli udział sportowcy z 24 krajów. W grach po raz pierwszy reprezentowanych było 12 państw, w tym Imperium Rosyjskie. Ale rywalizacja nie była sportowcami z Afryki i krajów azjatyckich. Wyjątkiem był sportowiec z Indii, który w tym czasie był częścią Imperium Brytyjskiego.
Mistrzostwa odbyły się w 20 dyscyplinach sportowych. Byli wśród nich ci, którzy zostali później wykluczeni z konkurencji w ramach gier, na przykład pelota baskijska.
Po raz pierwszy kobiety wzięły udział w grach, co było odważną decyzją organizatorów. W szczególności odbył się oddzielny turniej golfa dla kobiet. W krykieta występowali na równi z mężczyznami, aw tenisie rywalizowały zarówno samotne kobiety, jak i mieszane pary.
Pierwsze miejsce w liczbie medali zajęła Francja - kochanka sportu. Najbardziej udane były francuskie wioślarze, strzelcy i szermierze. Drugim był zespół Stanów Zjednoczonych, już w tych dniach zyskujący status potęgi sportowej. Najwięcej medali otrzymali sportowcy z tego kraju. Z powodzeniem występowali również golfiści z mężczyzn i kobiet.
Sportowcy Imperium Rosyjskiego byli reprezentowani tylko w dwóch dyscyplinach, szermierce i jeździectwie, i nie mogli zdobyć medali.
