Bobsleje - zjazd na kontrolowanym saniu zwanym fasolą. Tor tego zimowego sportu olimpijskiego jest pochyloną rynną ze sztucznie wytworzonym lodem.
Bobsleigh urodził się w 1888 r. W Szwajcarii dzięki wyobraźni Wilsona Smitha, który połączył ze sobą dwa sanki. Podróżował więc z St. Moritz do Celeriny. Ten niezwykły środek transportu wzbudził zainteresowanie, a pod koniec XIX wieku ustanowiono oficjalne zasady zawodów w nowym sporcie - bobslejach. Pierwsza profesjonalna ekipa saniami składała się z pięciu osób. Zespół składał się z trzech mężczyzn i dwóch kobiet. Co więcej, zawody zaczęły się odbywać w kilku krajach europejskich, aż bobsleje stały się tak popularne, że zaczęły się na nich organizowane mistrzostwa.
Bobsleje zostały włączone do programu Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1924 roku. Pierwsze zawody w tym sporcie odbyły się w Chamonix z wykorzystaniem czteroosobowej fasoli. Później pojawiły się podwójne sanki. Składają się z głównego korpusu, siedzeń, ramy, a także przedniej i tylnej osi. Pierścienie są przymocowane do przekładni kierowniczej, aby kontrolować fasolę.
Sportowcy płci męskiej biorą udział w wyścigach z podwójną i poczwórną fasolą, a kobiety tylko w podwójnych kuligach.
Trening bobslejowy wymaga specjalnego sprzętu. Obejmuje kaski wykonane z nowoczesnego plastiku i syntetyczne buty z kolcami na podeszwie.
Zawody bobslejowe odbywają się przez dwa dni, w których sportowcy dwukrotnie pokonują tor. Zwycięża drużyna, która pokonuje dystans w krótszym czasie o sumę wszystkich czterech wyścigów.
Podczas zjazdu sanie osiągają prędkość do 150 km / h. Fasola stale się poprawia od strony technicznej. Podczas ich projektowania brane są pod uwagę najnowsze osiągnięcia postępu naukowego i technologicznego.
Długość zakresu bobslejów jest różna, podobnie jak różnica wysokości na początku i na końcu. Ponadto nie ma szczególnych wymagań dotyczących liczby zwojów lub zwojów.
W 1923 r. Zorganizowano Międzynarodową Federację Bobslejów i Toboganów, zrzeszającą ponad 50 federacji narodowych.
