W 1948 r., Po 12 latach przerwy z powodu II wojny światowej, Igrzyska Olimpijskie zostały wznowione. Londyn stał się stolicą letnich zawodów, choć miasto to, podobnie jak wiele innych w Europie, zostało poważnie zniszczone przez wojnę.
Niektóre tradycyjne stany uczestniczące nie przybyły na Igrzyska Olimpijskie w Londynie. Drużyny Niemiec i Japonii nie zostały zaproszone na mecze z powodu agresji tych krajów podczas II wojny światowej. Włochy otrzymały jednak prawo do wysyłania swoich sportowców, ponieważ faszystowski reżim w tym kraju został obalony przed końcem wojny.
Problemem stał się także udział Związku Radzieckiego. Zespół ZSRR otrzymał zaproszenie, ale przywódcy polityczni postanowili go nie przyjąć. W rezultacie na mecze przybyły drużyny z 59 krajów. Niektórzy z nich wzięli udział w takich konkursach po raz pierwszy, na przykład Gujana, Cejlon (obecnie Sri Lanka), Portoryko, Liban, Pakistan, Syria, Trynidad i Tobago, Jamajka i Wenezuela. Grała także zjednoczona drużyna Korei, która do tego czasu nie podzieliła się na Północ i Południe. Chiny reprezentował zespół Republiki Chińskiej - to oficjalna nazwa Tajwanu. Chiny kontynentalne, które były początkiem władzy komunistycznej, nie brały udziału w grach.
Pierwsze miejsce w nieoficjalnej klasyfikacji medalowej ze znaczną przewagą zajęła drużyna USA. Tradycyjnie amerykańscy sportowcy osiągali dobre wyniki. Gold otrzymał drużynę koszykówki USA. Szczególnie udane były pływaki płci męskiej, a także ciężarowcy i zapaśnicy.
Drugie miejsce zajął zespół Szwecji. Złoto otrzymało drużynę tego kraju w piłce nożnej. Również wielki sukces osiągnęli sportowcy tego stanu, występujący w zapaśnictwie grecko-rzymskim. Zespół kajakarzy męskich spisał się bardzo dobrze.
Trzeci był zespół francuski. Tradycyjnie francuscy kolarze wykazali wysoki poziom szkolenia. Zespół gospodyni zawodów, Wielka Brytania, zajął tylko 12. miejsce. Wioślarze angielscy otrzymali 2 złote medale, a Brytyjczycy, którzy występowali w żeglarstwie, otrzymali kolejny.
